Holiday in the Phillipines

We vlogen alweer ons 12e land tegemoet vanuit Lombok, eerst een stopover op Singapore om door te vliegen naar Manila. Na aankomst en alle gebruikelijke zaken als bagage ophalen, visum regelen en geld pinnen stonden we buiten en gingen we op zoek naar onze eerste bus. We zagen eerst een paar jeepneys passeren, wat toch stukken anders is dan alle varianten op tuktuks door heel Azië. Uiteindelijk vonden we de bus naar het busstation waar we de bus naar Tagaytay namen waar we het Taalmeer en de gelijknamige vulkaan gingen bekijken. Maar eerst werden we nog aan het twijfelen gebracht door een agent die ons niet durfde te vertellen dat hij niet wist waar het busstation was. Dat is wel fundamenteel anders dan in Europa, als je iets niet weet zeg je dat ook gewoon bij ons maar hier proberen ze je toch iets te vertellen als ze niets weten en dus wierpen we elkaar de bekende blik toe van "deze gast weet het niet" en vroegen we het aan de volgende agent die vertelde dat het 100 meter verderop was. Aangekomen in Tagaytay op zoek naar ons eerste Guesthouse wat toch een stuk duurder bleek te zijn dan in de rest van Azië, een goede voorbereiding op terugkomst in Nederland wat toch nog een stuk duurder is! We genoten van de prachtige omgeving en lieten alle nieuwe invloeden op ons inweken. Ze zijn hier enorm op het westen gericht en door Spaanse en Amerikaanse invloeden ook een erg vrij volk, dat zie je meteen aan de kleding, de jeepneys, kabeltv met Amerikaanse zenders, religie, veel goedkoop fastfood en tot onze vreugde weer verse bakkers! Na een behoorlijke stevige hike naar het vulkaanmeer en terug waren we behoorlijk uitgeput en zochten we een van de roadside burgerzaken op waar de regel buy 1 get 1 free geldt, makkelijk maar ook heerlijk! De volgende dag namen we de nachtbus naar het zuidelijke Legazpi, wakker worden met de eerste blik op de Mayon vulkaan tijdens de zonsopkomst is een geweldig gevoel en doet een nacht in de bus al snel vergeten. We kwamen terecht in een heel vriendelijk b&b, waar we een comfortabele kamer kregen en in de loop van de dagen bevriend raakten met de eigenaar. We bezochten de oude kerk in Daraga die een enorm mooi uitzicht bood op de volgens vele meest symmetrische vulkaan ter wereld en samen vormden ze een prachtig plaatje. Een dag later zijn we gaan zwemmen met walvishaaien wat de grootste vissen ter wereld zijn en die steeds zeldzamer worden, we hadden het geluk om er een te zien, helaas wel een kleintje (5m, ze kunnen 15-20 meter worden) die sneller zijn dan de grote en waardoor we dus ook minder tijd hadden om hem te zien, ook is de waterkwaliteit door de stadsomgeving troebel. Maar door het wegblijven van de walvishaaien in het helderdere water van Donsol waren we genoodzaakt om ze hier in het wild te aanschouwen ook geen straf maar zeker niet zoals we ons hadden voorgesteld. De volgende dag zijn we nog meer van de Filipijnse cultuur gaan bekijken in de hanengevechtarena. Het gevecht tot de dood van een van de twee wordt vol emotie beleefd onder andere door de weddenschappen en even waanden we ons in een voetbalstadion qua sfeer, maar op het veld stonden twee hanen met grote messen aan de enkels. Van te voren hebben we wat rustgevendere activiteiten gedaan zoals bij de Cagsawa ruïnes (kerk verwoest door lavastromen van de Mayon vulkaan) en een dam bouwen in een rivier achter de ruïnes. Op onze laatste dag kwam de eigenaar van het b&b met een geweldig idee, we konden gratis quad gaan rijden op en naar de Mayon vulkaan toe ALS we ons voordeden als reporters van een Magazine (Asean tripping magazine), die naam moest dus goed onthouden worden! Helemaal in onze rol reden we met de eigenaren naar het startpunt van onze tocht, een typisch Filipijns plein met kerk en basketbalveld. Na een korte instructie en zonder echte vragen over onze identiteit begonnen we aan de rit. We reden langs de kerk en verlieten het dorp al snel voor een pad tussen kokosnootplantages (de Filipijnen zijn de grootste kokosnootproducenten ter wereld) daarna vervolgde we onze weg over gruis van de vulkaan en passeerden we enkele afgelegen dorpjes waar de kinderen op het geluid van onze quads kwamen afgerend om ons toe te zwaaien. Na de dorpen kwamen we op open vlaktes richting de vulkaan (een straal van 15 km wordt de inwoners aangeraden voor hen veiligheid), we klommen over steile en rotsachtige paden, die voor sommige dames in de groep lastig waren en hulp nodig hadden maar mijn aanstaande echtgenote niet hoor, omdat ze in mijn spoor kon rijden kwam ze vlotjes achter me aan en ik volgde dan weer de gids. Boven aangekomen maakten we een korte hike naar een prachtig uitkijkpunt met een overzicht van het terrein wat we hadden afgelegd. De weg terug liep eerst over hetzelfde steile en rotsachtige stuk terug maar volgde daarna een andere route door rivieren en blubber:) Heelhuids terug werd ons gevraagd naar onze ervaring, die avontuurlijk, uitdagend en mooi was geweest en er werd ons gevraagd van welk magazine we waren, ik reageerde dat we van het Asean spirits magazine waarop de eigenaresse gelukkig reageerde met een oh ja en knikkend ons een water aanbod. Zij waren dus net zo min bekend met het magazine als wij (wat wel bestaat)! De volgende dag namen we weer de nachtbus, nu riching Batangas waar we de ferry namen naar het Mindoro-eiland met bestemming Puerto Galera/White Beach, wat bij aankomst al gelijk als een paradijsje overkwam. Mede omdat de Filipijnen meer een vakantieland is dan een echt backpackersland, zouden we de komende anderhalve week genoegen nemen met dit paradijs (ons langste verblijf op een plek tijdens deze reis)!
We lagen veel op het strand, genoten van het rustige dorpsleventje en maakten een dagtrip naar Sabang en Puerto Galera. Na deze heerlijke tijd nemen we morgen de boot en bus terug naar Manila. Waar we twee dagen hebben om deze metropol te verkennen en daarna naar Borneo zullen vliegen.