Wild Wild Borneo

Onze tijd in Manila was beperkt maar in de twee dagen die we hadden genoten we optimaal! Vele toeristen mijden deze stad maar dat is geheel onterecht. De oude Portugeese binnenstad Intrademuros bevat vele eeuwen historie en je waant je echt in Portugal. De parken in de stad zijn heerlijk om te genieten van een oreoijsje zoals wij deden, er zijn grote markten, een boulevard en vele shoppingmalls. Mijn verjaardag lieten we ook niet onbenut voorbij gaan en zo genoten we van een all you can eat buffet met teveel heerlijke opties (over de 100 gerechten), een greep uit de selectie: Nieuw Zeelands lamsvlees, Canadese Beenham, lekkerste sushi ever, zalm en meerdere verse vis, mexicaans, italiaans en heerlijke toetjes zoals blueberrycheesecake. Wat de avond compleet maakte was de liveband die happy birthday kwam spelen en een heuze verjaardagstaart, die er echt niet meer in ging helaas... Rollend zochten we het hostel weer op, om te gaan skypen en de volgende ochtend vroeg uit de veren om te vliegen naar Borneo. Aangekomen in Kota Kinabalu oftewel KK bleek al snel dat het een stadje van niks was en na 2 dagen was het voor ons duidelijk dit was de saaiste stad in heel Azië die we hebben bezocht. Na een zondagochtendmarkt met Chinese rommel, souveniertroep, levende en dode dieren was voor ons de maat vol en vertrokken we met de bus naar Sandakan dat aan de oostkust van Borneo ligt. Sandakan bleek kleiner maar fijner dan KK en er was zowaar een culturele wandelroute, avondmarkt en de sfeer was aangenamer. Maar oke we zijn ook niet voor deze niets-voorstellende steden naar Borneo gekomen maar voor de Orang -Utan en al het andere wildlife. De volgende dag hebben we daarom een dagtrip naar het Orang-Utan centre in Sepilok gemaakt. We zagen vele Orang-Utans van dichtbij en het was enorm fascinerend om een wezen wat voor 96,4% dezelfde genen heeft als wij, van zo dichtbij (0,5 meter) te zien lopen, denken, kijken, poepen en pissen, eten en stoeien. Sanne had bijna de hand kunnen schudden van een Orang-Utan want toen ik een foto van hen tweeën wilden maken benaderde ze Sanne met haar hand, die op tijd terugtrok want contact is verboden ivm ziektes. Ook zagen we een super schattige baby die goed werd beschermd door haar moeder. Ook deden we nog een trekking naar een uitkijktoren en een waterval in het park. Sepilok is een unieke kans om de Orang-Utan van zo dichtbij te zien maar toch zit er een sneue kant aan het verhaal want bijna allemaal zijn ze hier terechtgekomen vanwege de palmolie industrie. Ze komen dan als wees of achtergelaten jong binnen en worden in de verzorgingsafdeling opgevangen, waar ze getraind worden om naar buiten te kunnen. Buiten is in het park waar het een semi-vrijlating is en ze echt leren voor zichzelf te zorgen waarna ze uitgezet kunnen worden in de national parks. Niet allemaal zijn ze geschikt en dan is dit een prima plek voor ze en dat blijkt ook wel want het baby'tje wat wij zagen is in het park geboren. Deze info kregen we van twee Nederlandse vrijwilligers waarmee we tijdens ons bezoek mee aan de praat raakten. Na dit bezoek besloten we ons geluk te gaan wagen in de jungle om ze in het wild te kunnen zien. Daarom vertrokken we vanuit Sandankan met een voormalige wwf-gids die nu het vervoer regelde tussen de stad en Sukau, een enorm klein plaatsje midden in de jungle en aan de Kinbangtan rivier. Onze eerste dagen waren regenachtig maar wat wil je in een regenwoud... De activiteiten begonnen we met een riviercruise waarin we onze eerste van vele neusapen zagen. Verder zagen we vele apensoorten en vogels maar geen Orang-Utan. Onze volgende tocht was een "nightcruise" in het donker met flinke spotlight, wat ons ongelofelijk dichtbij mooie vogels zoals kingfishers, uilen en andere tropische vogels bracht, ook zagen we een krokodil. De volgende ochtend deden we een riviercruise met trekking door de jungle, tijdens de cruise zagen we ongeveer hetzelfde als de dag ervoor. De jungletrek begon met een grappig wit insect en een duizendpoot die zich oprolt als je hem aanraakt en vasthoud. Daarna trokken we met onze gids dieper de jungle in waar reusachtige bomen opdoemden en in van die bomen spotte onze gids een nest van de Orang-Utan, wat inhield dat de bouwer ervan ook in de buurt moest zijn, aangezien ze elke avond een nieuw nest bouwen om in te slapen. Daarnaast was er ook een enorme penetrante lucht die als maar sterker was geworden dus alle tekenen waren goed maar nog geen Orang-Utan te bekennen. Toen onze gids aan een losgekapte wurgtak (die groeien om de bomen heen vandaar de naam) schudde kwam ze tevoorschijn onze echte wilde Orang-Utan, we zagen waarvoor we naar Borneo waren gekomen en dat gaf een heel goed gevoel. Ze kwam nog dichterbij om ons eens goed te bekijken en op een hoogt van 5 meter boven ons bleef ze zitten om vervolgens uitdagend takjes naar beneden te gooien en schattige geluidjes te maken. Het was gelukt, yeah! Helaas is het niet meer zo aannemelijk om ze in het wild te zien en onze gids vertelde dat de populatie in het jaar 2000 op +\- 1000 lag en nu nog maar +\- 100 tot 200 in dit gebied leven en natuurlijk is de Orang-Utan niet het enige slachtoffer, grote boosdoener = palmolie. Het is dan ook inkomstenbron nummer 1 op Borneo en het zal zeker niet minder gaan worden dus zoekt WWF inventief naar oplossingen. Zo blijft nummer 1 natuurlijk het gebied beschermen maar daarnaast zijn en worden er corridors of life gecreëerd, een zone met jungle tussen de plantages door van leefgebied naar leefgebied. In de dagen na de trekking deden we nog een riviercruise en een riviercruise met trekking, waarin maar weer bleek hoeveel geluk we hadden gehad... Daarnaast zagen we nog een krokodil, grote en kleine hagedissen, olifantenpoep, vele vogels en apen. We zagen ongelofelijk veel wild in die dagen aan en op de rivier en weer was de reden de palmolieplantages. Want als toerist zijnde geeft het wel het voordeel dat de dieren zich verzamelen in een gebied tussen rivier en palmolieplantages. Het blijft nog steeds een enorm gebied maar als je ziet hoeveel er al is verdwenen (onze rit van KK naar Sukau was onafgebroken palmolieplantages met plukjes jungle) zal er veel moeten veranderen, wil in de toekomst niet alleen de beschermde reservaten overblijven. Vanuit Sukau namen we de bus naar het volgende natuurpark bij Mount Kinabalu.