Calming and adventurous Nepal!

Na een hobbelige rit van zo'n 11 uur bereikten we rond zonsopkomst de grens van Nepal in Indiase-stijl afsluitend in een fietsriksja. Na de visumformaliteiten waren we echt in Nepal het land van de Himalaya's met werelds hoogste berg. We gingen gelijk verder per bus en na 5 uur bereikten we Chitwan national park, waar we de komende vijf dagen bij zouden komen van onze ervaringen in India en zouden genieten van het kalme dorpsleven. We verkenden per fiets de omliggende dorpjes, wasten olifanten, relaxten wat in de tuin en deden een olifantensafari. De olifanten safari was oncomfortabel maar wel mooi om op deze manier echt dichtbij de Indische neushoorn te kunnen komen. Zelfs iets te dichtbij bleek toen de neushoorn onze olifant wilde aanvallen maar toch op het laatste moment afweek. Die aanval was niet zonder reden want het beest was omsingeld door olifanten en voelde zich bedreigd. Deze manier van safari stond ons toch wel minder aan dan onze supersafari in Sri Lanka. Daar konden we ook heel dichtbij de dieren komen maar werd het dier niet ingesloten of achtervolgd. Maar toch hadden we weer een prachtig dier gezien in een mooie omgeving. Vanuit Chitwan namen we een luxe touristenbus inclusief lunch richting Kathmandu. Kathmandu was weer een echte Aziatische stad, maar wel zonder de grote hectiek die je in India ziet. In dit verkeer moesten wij wel mee kunnen en dus huurden we een motor voor 3 dagen (sorry beloftes worden verbroken Loes en Gerard). Het was geweldig om in deze toch wel wat drukkere stad dan we dachten rond te touren en alle bezichtigingen van de stad te bekijken. Na de stad gezien te hebben vervolgde we onze "weg" (de wegen buiten de stad zijn hier vaak niet meer dan rotsachtige of stoffige zandwegen) door de Kathmandu-vallei. We reden door prachtige dorpjes, de stad steeds verder achter ons latend. Na een aantal durbar squares (oude binnensteden) gezien te hebben, kwamen we aan in ons guesthouse in Nagarakot wat werd gerund door een Nepalees-Nederlands stel. Prachtige locatie in de bergen, uitzicht op Kathmandu en de Himalaya's wat wil je nog meer? Nou niet dat er boven je een zwaarlijvige Nepalese houthakker (snurker) boven je ligt te slapen. Helaas maar goed we moesten er toch vroeg uit want we zouden de zonsopkomst gaan kijken, staan we om half 5 bij onze motor blijkt de poort dicht te zijn!! Toch maar terug naar de zaagfabriek en na het ontbijt zijn we alsnog gegaan. Vanuit Kathmandu nogmaals de luxe bus genomen ditmaal richting Pokhara. Pokhara is voor veel toeristen de thuisbasis om een trekking door de Himalaya's te doen, zo ook voor ons. De eerste dag genoten we van het meer en het heerlijke weer hier (35c). De tweede dag werden er inkopen gedaan voor de trekking, fleechevesten, trekkingpoles en mueslirepen en de benodigde vergunningen om in de Himalaya te mogen lopen werden aangevraagd. We waren er klaar voor al wisten we nog niet wat ons te wachten stond. Dag 1 van Annapurna Sanctuary trekking begon met vroeg opstaan, de taxi naar het busstation nemen en 2 uur bussen Nayapul. Vanaf daar begon onze trekking dan echt. We liepen naar Bhirethanti waar we incheckten bij de checkpost en we weer geconfronteerd werden met de vermissingsposter van een Engelsman die een maand eerder dan wij dezelfde tocht had gedaan. Was deze tocht dan echt zo gevaarlijk? We liepen over rotsachtige wegen die langs de modi khola (de rivier die we komende 9 dagen zouden volgen en meerdere malen zouden oversteken) voerde. Het eerste stuk was eenvoudig maar wat daarna volgde waren hele steile stenen trappen tot aan Ulleri (1960m) waar we zouden slapen. Op de kaart stond dit stuk aangeven als +3000 steep stone steps. 'Zou de hele tocht zo zijn?' vroegen we ons hardop af. Maar bij het openen van de gordijnen de volgende morgen was het weer duidelijk waarvoor we kwamen en zagen we onze eerste heldere blikken op het Himalaya gebergte. Dag 2 begon weer met trappen maar dat werd al snel ingeruild voor hele mooie bossen, beekjes, watervallen en mooie vergezichten. We bereikten in de middag Ghorepani (2860m) van waaruit we de volgende ochtend de poonhill (3200m) beklimming zouden gaan doen. Gewapend met een zaklamp, water en mueslirepen gingen we de klim aan in het donker. Eenmaal boven aangekomen bleken we pech te hebben, het was heel erg bewolkt. Na even gewacht te hebben klaarde het enigszins op en zagen we wat van de annapurnarange. Uit het niets begin het behoorlijk te regen en het was al flink koud, gelukkig was de koek en zoppietent op de top bereid om iedereen binnen te laten in zijn hutje. Erg gezellig en een Chinees toverde een gaspit tevoorschijn waaraan we onze handen konden warmen. Toen het droog werd zijn we naar beneden gespoed, hebben we spullen gepakt en begonnen we aan dag 3. De zwaarste dag zou achteraf blijken, na 10 uur klimmen en dalen bereikten we een klein bergdorpje Ghurjung waar we voor nog geen 0,75 euro sliepen. Het verblijf hier in de bergen is basic maar ook wel erg goedkoop. Alleen het eten is voor Nepalese begrippen duur en dat is te wijten aan het vervoer. Alle producten worden in een mand op de rug van dorp naar dorp gelopen en dat voert de prijs op als je hoger komt. Dag 4 werd een wat rustigere dag om bij te komen maar was toch nog behoorlijk zwaar omdat we in Chomrong heel veel trappen moesten afdalen die we aan de andere kant van de brug weer moesten beklimmen naar Sinuwa (2360m) waar we rust pakten en vroeg ons bedje opzochten. Dag 5 voerde ons door een prachtige bamboojungle met indrukwekkende watervallen en we bereikten Deurali (3230m) na 7 uur klimmen, wat onze laatste stop voor het hoogste punt, de ABC, was. Dag 6 was totaal anders dan alle andere dagen omdat we nu boven de boomgrens zaten en het landschap werd vooral gekenmerkt door grote rotsen, rivieren, gras en veel bloemen. Het is hier nu op z'n groenst omdat de monsoon op z'n einde loopt en alles voldoende water heeft gehad. Dit was het gevaarlijkste stuk van onze trekking omdat de paden hier behoorlijk smal waren en de afgronden diep, ook waren er veel avontuurlijke boomstambruggen die overgestoken moesten worden. Rond lunchtijd kwamen we aan bij het Annapurna Base Camp (4130m) het hoogste punt van de tocht. Op die hoogte is de lucht stukken ijler en ben je snel buiten adem. We kregen een prachtige heldere zonsondergang voorgeschoteld en waren nu omgeven door de hoogste bergen ter wereld. We sliepen die nacht onder 3 dekens met onze kleren aan want het was behoorlijk koud op die hoogte. Dag 7 begon vroeg want we stonden op voor de zonsopkomst, die niet helemaal helder was maar dat zorgde wel voor een mystieke sfeer in deze omgeving. We liepen die dag 7 uur en kwamen met pijn in de knieën van het afdalen aan in Sinuwa. Dag 8 was een gemixte dag, de ochtend was nog heel relaxed met 2 privé hot springs voor ons alleen, waar onze spieren eindelijk weer eens konden ontspannen! Maar de middag werd gekenmerkt door onweer/regenbuien en heel veel bloedzuigers op de paden die we letterlijk van ons af moesten plukken, maar uiteindelijk zijn we niet eens gebeten. Die nacht sliepen we in Landruk, in een leuke lodge met goed eten (oa twixroll, een twix in deeg en dan gefrituurd). Dag 9 was onze laatste dag en we liepen van Landruk over een nog in aanleg zijnde weg die ze hier al liefkozend de nieuwe weg noemen omdat hij veel vlakker is en zonder bloedzuigers dan de oude smalle paden. We checkten onszelf uit en het bleek maar weer hoe gevaarlijk deze tocht kon zijn, de lichamen van de Engelsman en een meisje uit Korea waren nu gevonden. Ik moet ook zeggen dat ik deze tocht nooit alleen had gelopen dan had ik wel een gids en drager genomen maar met z'n tweeën was het goed te doen. Sanne hield er voor mij de rem op qua tempo maar ik kan me voorstellen dat als ik alleen had gelopen ik te snel en te lang had gelopen waardoor je je concentratie kunt verliezen en die mag je tijdens deze tocht nou eenmaal niet verliezen. Wij waren als stel dus goed in balans maar we hebben ook wel wat gekken op de weg ontmoet hoor. Zo was er een Chinees die dezelfde regenachtige ochtend als ons boven op poonhill was en een trekking van 4 dagen deed in 1 t-shirt!! En zo was er ook een Japanner die in 4 dagen naar de ABC en terug moest lopen wat onmogelijk is en verder hoorden we nog een soortgelijk verhaal van een Chinees die met hoogteziekte door te snel en teveel stijgen per helikopter afgevoerd moest worden. Concluderend een hele gave uitdagende trekking, waarin we heel veel hebben gezien, veel hebben afgezien, veel hebben genoten en heel veel leuke mensen hebben leren kennen! Nu nog een paar dagen relaxen en dan vliegen we alweer naar Vietnam!