geweldig 2013 en superstart 2014

Aangekomen op Phi Phi werd het al snel duidelijk dat we niet de enige waren die hier oud en nieuw wilden doorbrengen, alles zat namelijk vol! Uiteindelijk na anderhalf uur zoeken vonden we dan toch een plekje. We hebben onze dagen op Phi Phi vooral aan de hagelwitte stranden met palmbomen doorgebracht maar we zijn ook een dag naar het viewpoint geklommen om van een prachtig overzicht van het eiland en de zonsondergang te genieten. Verder hebben we s'avonds genoten van de fireshows en feesten op het strand en de oud op nieuw avond hebben we dansend op het strand gevierd met prachtig vuurwerk en spectaculaire fireshows. Nieuwsjaardag werd een hele speciale dag, ik heb Sanne ten huwelijk gevraagd nadat we een anti-kater onbijtje hadden genuttigd. Ik had voor haar in een mooi boekje wat ik al in India had gekocht een sprookjesverhaal geschreven over ons leven en reis tot nu toe en daarbij had ik een kaartje van het eiland geschetst hoe ze me kon vinden. Het was de bedoeling om op onze favoriete plek te gaan zitten, rustig plekje met een mooie brede schommel onder de palmbomen op het strand 2 meter van de zee maar apen gooiden dat plan overhoop dus ben ik uiteindelijk in een massagehuisje gaan zitten en daar heb ik zitten wachten. Ik had namelijk alles voorbereid toen Sanne nog lag te slapen en toen ik klaar was riep ik kort voordat ik de deur dicht trok haar naam. De volgende dag hebben we nog een eiland/snorkeltour gedaan door het nationale park en zagen we het onderwaterleven, vele eilanden en het beroemde Maya bay van de film "The beach". Onze laatste avond op Phi Phi hebben we samen met onze Engelse vrienden van Ko Phangan gevierd met onbeperkt bbq'en en een laatste drankbucket op het strand. Vanaf Phi Phi namen we de ferry naar Krabi en daar namen we een pickup naar Oa Nang (meest nabij liggen strand Krabi) waar ook weer alles vol zat, hoogseizoen hier in het zuiden met de feestdagen! Na weer even zoeken vonden we een mooi rustige plek, heel toevallig naast een Nederlands eettentje met haring, kibbeling, krokketen, frikandel etc. waar weer bleek dat we aan Nederland niet veel missen op familie en vrienden na want we verkozen de Thaise keuken. Oa Nang is niet veel meer dan een grote strip met toerisme aan het strand en dus werden er nog 2 dagen genoten aan het strand voordat we de reis naar Maleisië maakten. Langkawi werd de eerste bestemming wederom een eiland. Langkawi was een rustige bestemming in Thaise standaarden en alleen dat al was fijn, daarbij witte zandstranden, palmbomen en weer heerlijk indiaas eten. Na een aantal heerlijke stranddagen hebben we een scooter gehuurd en zijn we het eiland gaan verkennen en deden de mooie verlaten stranden aan het noorden van het eiland aan en gingen naar de kabelbaan met het bijhorende toeristenpark. De loopbrug die je bereikt na een ritje in de kabelbaan was gesloten voor restauratie en dus besloten om niet naar boven te gaan. Door die keuze nog maar een keer gekeken op de kaart van het park wat er allemaal te doen was. Er was ook een zwembad en dat zijn we maar op gaan zoeken, het bleek een zwembad met uitzicht op de kabelbaan en was onderdeel van een hotel maar het hotel stond leeg en dus hadden we het zwembad voor ons alleen. Vanuit Langkawi namen we de ferry naar het Penangeiland en verbleven we in Georgetown, een mooie oude binnenstad met koloniale gebouwen en nog een Nederlands VOC kanon. Naast de mooie architectuur was er ook een creatieve streetart route die we volgden en waarmee we ons op de gevoelige plaat vast legden, wat mooie plaatjes op leverde. Verder stond de stad bekend om zijn veelzijdige keuze in streetfood, wat door ons maar beperkt verkend werd omdat we vaak onze favoriete Aziatische keuken opzochten: de Indiase. Ook maakten we een hike in het kleinste Nationale park van Maleisië, naar een afgelegen strand met een schildpaddenbroedplaats en terug, de route voerde door dichte jungle met de mooie bijhorende geluiden van vogels en apen. Na Penang wel gezien te hebben gingen we het hogerop en meer landinwaarts zoeken en namen we de minivan naar Cameron Highlands. Een gebied dat qua temperatuur en regenval meer aan Nederland doet denken dan aan Maleisië, maar daar heeft het dan ook wel zijn faam aan te danken. Hier worden vele groente- en fruitsoorten gekweekt, waaronder aardbeien, maar ook grote theeplantages kenmerken het landschap. De eerdere theeplantages die we onderweg hebben gezien werden allemaal in de bekende terrassen verbouwd, maar deze werden op de steiltes van de heuvels verbouwd wat resulteert in een prachtig glooiende lappendeken van theestruiken. Van deze uitzichten hebben we dan ook maximaal genoten door 2 dagen plantages te bezoeken na een hike en de thee van de plantages met een lekker aardbeiengebakje of stukje cake te verorberen met geweldig uitzicht op de plantages. Verder zijn we liftend meegereden met een Hongaar en zijn Maleisische vriendin naar de top van de per weg hoogst bereikbare berg in Maleisië en bezochten we het mossyforest, een mystieke en vochtige plek met bomen volgegroeid met mossen en vleesetende kelkbloemen. Het liften beviel zo goed dat we de weg naar beneden en de volgende dag naar de andere plantage ook maar gelift hebben, scheelt ook weer in de kosten en is nog gezellig ook. Na een aantal frisse dagen (18 tot 21c) was het wel weer welletjes met het koude weer en zochten we weer een eilandje op, ditmaal een nog niet ontwikkeld eiland: Palau Pangkor. Er is zeker wel wat toerisme maar er zijn vrij weinig voorzieningen en dat zorgt dat de grote horde massatoeristen dit eiland niet aan doen, wel zo fijn! Ook hier weer een aantal heerlijke stranddagen en een scooter gehuurd. Het eiland is zo klein dat we na het bezoeken van het Nederlandse fort met bijhorende historische rots en de rest van het eiland al na 2 uurtjes terug waren. Die middag zijn we aan een paradijselijk strandje gaan liggen en hangen in de hangmatten waar we het strand van 1,5 km met 4 mensen moesten delen. Zoals jullie lezen genieten we nog volop en is elke dag weer een avontuur maar is de tijd ook aangebroken dat we alweer aan naar huis gaan denken. Ik zeg denken want na 7 en na 9 maanden onderweg te zijn geweest voelen de 3 resterende nog maar zo kort!